Feels like home

Vol verwachtingen in het Zuidereiland van NZ aangekomen. Samen met twee Israëlische jongens een wedstrijdje liften gedaan: wie het eerst in Nelson aankomt. Met 4 uur verschil gewonnen hehe. In nelson ontmoette ik Ahmed waarmee ik besloot om samen verder te reizen. Hij studeert in Nelson en woont bij een gezin in. Hier heb ik ook twee nachten geslapen. Een geweldig en energiek gezin. Ik werd zo hartelijk ontvangen daar. In de Nelson mountains ben ik een dagje gaan mountainbiken. Dat is wel even wat anders dan in Nld! Superleuk! Dit is tenminste echt mountainbiken.

29 januari werd ik verwacht op een boerderij in Motueka. De eerste indruk van de boerderij was heel goed. Leuke mensen, 4 kinderen (van 8 tot 13) + een internationale student. De boerderij bestond uit een mega mega groot stuk land, een koe die ik elke ochtend net de hand mocht melken, struisvogels, 15 paarden, kippen, kalkoenen, een hond (mn grote vriend) en een paar schaapies. Een heel rommelig en chaotisch huis (mn handjes jeukten om het schoon te maken). Door de grote hoeveelheid melk werd er elke dag kaas, mozerella en boter gemaakt. Het hoogtepunt was toch wel dat ik in het weekend alleen op de boerderij mocht passen omdat de fam op korte vakantie ging.
In dit weekend ben ik echt van de plaats gaan houden. Zoveel rust, schoonheid en geluk. Een plaats waar ik zou kunnen sterven. Zondagavond kwam de familie weer terug en ik had een appeltaart voor de gebakken. Die avond was een top avond. Iedereen was goedgehumeurd en een beetje moe. Wat doe je dan? Met de hele familie film kijken met appeltaart en vanilleijs. De tijd vloog voorbij en toen kwam het punt van afscheid nemen. Ik ben daar al niet zo goed in, maar nu had ik het toch echt even heel moeilijk.

Ahmed pikte me op en we reden richting de pancakes rocks. Hoewel de eerste twee dagen heel gezellig waren, begon ik me toch best aan hem te irriteren. Hij liet alles aan mij over, maar dan ook echt alles. Alle beslissingen etc. Niet helemaal wenselijk.. Op de derde dag kregen we nieuw gezelschap: Scarlett (Dld) en Eve (Frans). Hoewel ik de groep eerst wat saai vond, en ik echt even bang was voor saai gezeldschap, ben ik nu helemaal van gedachten veranderd:).

De eerste nacht sliepen we op een camping aan het strand. Aan de andere kant had je uitzicht op de bergen met sneeuw. Indrukwekkend. Met de meiden ben ik een drie-daagse hikingtocht gaan doen met een allemachtige klim. Het enige mannelijke gezeldschap van de groep is niet zo sportief dus die zag ervanaf.. Tijdens deze zware tocht in de volle zon besef je pas wat een luxe de meest simpele dingen kunnen zijn! Op een geleend, oud paar gmnschoenen heb ik de tocht volbracht en mijn voeten zien er nog bijzonder goed uit!  Deze dagen hebben we zoveel lol gehad en altijd gebeurde er wel iets onverwachts. Wat een avontuur was dat.. :) Gelukkig was onze piloot Nick ons niet vergeten en zo vlogen we naar huis.
Elke keer leer ik zoveel over mezelf als ik met anderen reis. Soms even pijnlijk, maar goed voor verbetering van jezelf.

We voelen alle 3 dat het nu tijd is om afscheid te nemen van onze reisgenoot Ahmed. Het is een heel aardig persoon, maar ook wel een beetje heel raar. Rare humor, vreemde opmerkingen enzo.. DUSSS gingen we op zoek naar een Wwoofing farm voor ons 3en en die vonden we! Morgen kunnen we er al terecht en we hebben er heel veel zin in. We mogen er motor rijden, paardrijden en traktor rijden!!

Ik voel me zo thuis in NZ dat ik heb besloten mijn verblijf hier nog eens te verlengen. Na wat moeite kan ik hier nu ook een bankrekening openen en wordt alles even wat makkelijker.

See you!!!