Afscheid nemen bestaat.

En daar stond ik vanochtend al met de stofzuiger in mijn hand, de laatste zichtbare restjes van mijn afscheids- en verjaardsfeest te verwijderen. Het was een mooie, maar rare dag. Een dag vol vreugde, spanning en liefde, maar ook een dag vol verdriet. 

Al meer dan een week geleden ben ik al begonnen om langzaam afscheid van mensen te nemen. Mijn werk bij de AH, voetbal, survival, het oppassen etc. Afgelopen week stond vooral in het teken van leuke dingen doen met m'n vriendinnen, gezellige etentjes houden en vooral heel veel lol maken. Oke, natuurlijk ook wel een beetje voorbereidingen treffen voor m'n grote reis.. ;) Gisteravond zijn er bij mij best wel wat tranen gevallen. Maarja wat wil je ook met zoveel megalieve vriendinnen! Zoveel lieve dingen gekregen waarbij ik spontaan al tranen in mijn ogen krijg als ik eraan denk. Ik hoop ook nog eens het ​boekje te kunnen lezen dat ik gekregen heb van Rixt, Nada, Hannah, Kim en Iris zonder dat ik moet huilen. Want ja, dat gaat een beetje lastig met al dat vocht in je ogen.. 

Maargoed, ik heb er natuurlijk ook mega veel zin in! Dat zeker niet te vergeten. Het komt met de minuut dichterbij, maar ook krijg ik steeds meer besef dat het ook niet zo heel lang meer duurt dat ik hier nog fijn tegen deze lieve mensen aan kan kruipen. 

Mijn backpack is inmiddels gepakt (maar 11 KG!! :D :D). Dinsdag rijden 2 goed gevulde auto's richting Schiphol om daar nog even de meeste tranen te laten. Als alles goed verloopt, kom ik donderdag 14 november op mijn verjaardag in Sydney aan. 

IK HEB ER ZIN IN!